مدیران چطور با «بحران انگیزه» مقابله کنند؟ درس‌هایی از روانشناسی سازمانی

چرا در ایران به جای کمبود نیروی انسانی، دچار «بحران انگیزه» هستیم

در گفتگویی با کلارا گلخسروی، مدیر ارشد منابع انسانی تپسی شاپ و متخصص روانشناسی سازمانی، به بررسی وضعیت سلامت روان در محیط کار و تأثیر آن بر بهره‌وری پرداختیم.

خانم گلخسروی که دارای سابقه طولانی در حوزه منابع انسانی و روانشناسی است، معتقد است جامعه ما با یک بحران روانی و افزایش افسردگی مواجه است که باعث کاهش شدید شادی و انگیزه شده است.

ما دچار «بحران انگیزه»ایم، نه کمبود نیرو

به باور خانم گلخسروی، ما در ایران کمبود نیروی انسانی با دانش و تخصص نداریم؛ بلکه دچار بحران انگیزه هستیم. او توضیح داد که افراد با استعداد زیادی در کشور حضور دارند، اما به دلیل نبود امید و انگیزه، نمی‌توانند کارایی لازم را داشته باشند.

سازمان‌های موفق باید سرمایه‌های انسانی خود را به عنوان «قلب تپنده» سازمان در نظر بگیرند و برای افزایش انگیزه آن‌ها تلاش کنند. به گفته او، اگر رشد مالی و موفقیت سازمان برای کارفرمایان اهمیت دارد، باید به شدت روی بعد انگیزشی کارکنان سرمایه‌گذاری کنند.

سلامت روان برای همه سطوح سازمان ضروری است

روانشناسی سازمانی فقط محدود به کارمندان نمی‌شود؛ سلامت روان برای تمام نیروهای سازمان، از نگهبانان تا مدیران ارده بالا، حیاتی است.

خانم گلخسروی تأکید کرد: «مدیران، انگیزه را به کارکنان خود تزریق می‌کنند. مدیران شاد می‌توانند تیم‌های شادی را رهبری کنند.» به همین دلیل، رسیدن مدیران به سطح مناسبی از بهزیستی روان‌شناختی اهمیت مضاعفی دارد تا بتوانند نقش الگو را ایفا کرده و شادی و انگیزه را به تیم خود منتقل کنند.

تاثیر روانشناسی در فروش و بازاریابی

روانشناسی فراتر از منابع انسانی عمل کرده و در حوزه‌هایی مانند فروش، بازاریابی و تولید نیز تأثیرگذار است. به عنوان مثال، روانشناسی رنگ‌ها می‌تواند به طور مستقیم بر رفتار مصرف‌کننده تأثیر بگذارد. استفاده از رنگ‌های خاص در طراحی یک اپلیکیشن یا وبسایت، می‌تواند بر تصمیم خرید کاربر اثر بگذارد و حتی به صورت ناخودآگاه باعث منصرف شدن او از خرید شود.

راهکارهای عملی: قانون ۸-۸-۸

برای افزایش انگیزه و رضایتمندی کارکنان، خانم گلخسروی برقراری تعادل بین کار و زندگی را پیشنهاد می‌کند. او با اشاره به قانون ۸-۸-۸ (۸ ساعت کار، ۸ ساعت استراحت و ۸ ساعت تفریح)، تأکید کرد که رعایت این تعادل برای افزایش بهره‌وری ضروری است.

وی هشدار داد که کار بیش از حد (مثلاً ۱۶ ساعت کار) نه تنها عملکرد را تضمین نمی‌کند، بلکه منجر به فرسودگی شده و افراد را در مسیری شبیه «دویدن روی تردمیل» قرار می‌دهد.